W bardzo wysokiej temperaturze rozpoczęłyśmy nasza drogę do Emaus, wyjście z Jerozolimy… To Słowo powierzył nam Pan na czas spotkania sióstr z Delegatury w Polsce, które trwało od 22 do 24 lipca w Wąwolnicy. Miejsce spotkania było szczególne. U stóp Matki Bożej Kębelskiej, w pobliżu budującego się naszego nowego domu. Na ten czas Pan postawił na naszej drodze też pasterzy swojego ludu w osobach braci Łukasza Noconia i Marka Kosarzewskiego (Prowincja Krakowska, Katowice).
Droga z Emaus była trudna i mimo pozornego oddalenia od wydarzeń z Jerozolimy, była dla uczniów przeżywaniem ich na nowo. My również wyszłyśmy z naszych domów, aby razem przejść ten etap naszej formacji permanentnej. I w słońcu i w deszczu cieszyłyśmy się swoją obecnością. Był to czas, kiedy Pan objawiał się w przepowiadanym Słowie, w dzieleniu się swoim doświadczeniem, poprzez skrutację.
Ostatnia Eucharystia była sprawowana w Kęble, w miejscu zjawienia Matki Bożej. I tutaj stałyśmy się świadkami dziwnego wydarzenia. Na połowę sióstr zaczął padać deszcz, kiedy druga połowa uczestniczyła w Eucharystii zupełnie sucha nie doświadczając padających kropel wody. Każdy może sam zinterpretować to zdarzenia. Ja podzielę się moją refleksją. Jesteśmy różne i Pan Bóg troszczy się o nas dając nam to czego potrzebujemy. Kiedy moja siostra doświadcza bliskości Pana, na mnie pada deszcz oczyszczenia, deszcz łaski. A my, w tej różnorodności, pozostajemy razem. Wspólnota jest pięknym darem, na nowo odkrywanym.
s. Anna Gadzała
wtorek, 27 lipca 2010
wtorek, 13 lipca 2010
Nowicjat 2010
10 lipca 2010 był dniem bardzo uroczystym dla całego Zgromadzenia Sióstr 
Kapucynek Najswietszego Serca Jezusa. Oto w tym dniu, dwie z naszych postulantek zostały przyjęte do nowicjatu- Iwona Grabiec i Olga Jaroszek. Obrzęd wstapienia do nowicjatu wraz z uroczystą Euchatystią odbył sie w kościele naszych Braci Kapucynów pod wezwaniem św. Franciszka z Asyzu i Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. W Słowie skierowanym do nas na Eucharystii a szczególnie do naszych nowych sióstr nowicjuszek była mowa o potrzebie ,,pustyni" w naszym duchowym życiu i o umiłowaniu krzyża, który jest naszą drogą do Nieba, po której trzeba wytrwale kroczyć co dnia... S. Anna-mistrzyni postulatu z duma, radoscią ale i wzruszeniem przekazała swoje ,,dzieci" nowej mistrzyni nowicjatu- s. Mariannie. Wspomne tutaj, że po 10 letniej służbie jako mistrzyni nowicjatu- s. Cecylie, w sprawowaniu tej funkcji zastąpiła s. Marianna. Życzymy s. Cecylii, po długoletniej i spaniałej pracy jako mistrzyni- zasłużonego odpoczynku a s. Mariannie, życzymy potrzebnych sił, otwartosci na działanie Ducha Świetego i wszelkich potrzebnych łask do wykonywania tej posługi. I tak oto Iwona i Olga w dzien wspomnienia wielkiej franciszkańskiej świetej- Weroniki Giugliani wkroczyły na droge nowicjatu by dalej z odwagą i radoscią realizować słowa Pana- ,,Pójdż za mną".
Barbara
KOCHANE SIOSTRY, BARDZO CIESZYMY SIE, ŻE DOŁĄCZYŁYŚCIE DO NASZEJ WSPÓLNOTY NOWICJATU. ŻYCZYMY WAM JAK I SOBIE BY TEN SZCZEGÓLNY CZAS W NASZYM I WASZYM ŻYCIU, BYŁ CZASEM PRAWDZIWEGO PRZYLGNIECIADO SERCA JEZUSA, KTÓRE PIERWEJ NAS UMIŁOWAŁO I WYBRAŁO!
nowicjuszki II roczne: Barbara, Joanna i Ewa.
Kapucynek Najswietszego Serca Jezusa. Oto w tym dniu, dwie z naszych postulantek zostały przyjęte do nowicjatu- Iwona Grabiec i Olga Jaroszek. Obrzęd wstapienia do nowicjatu wraz z uroczystą Euchatystią odbył sie w kościele naszych Braci Kapucynów pod wezwaniem św. Franciszka z Asyzu i Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. W Słowie skierowanym do nas na Eucharystii a szczególnie do naszych nowych sióstr nowicjuszek była mowa o potrzebie ,,pustyni" w naszym duchowym życiu i o umiłowaniu krzyża, który jest naszą drogą do Nieba, po której trzeba wytrwale kroczyć co dnia... S. Anna-mistrzyni postulatu z duma, radoscią ale i wzruszeniem przekazała swoje ,,dzieci" nowej mistrzyni nowicjatu- s. Mariannie. Wspomne tutaj, że po 10 letniej służbie jako mistrzyni nowicjatu- s. Cecylie, w sprawowaniu tej funkcji zastąpiła s. Marianna. Życzymy s. Cecylii, po długoletniej i spaniałej pracy jako mistrzyni- zasłużonego odpoczynku a s. Mariannie, życzymy potrzebnych sił, otwartosci na działanie Ducha Świetego i wszelkich potrzebnych łask do wykonywania tej posługi. I tak oto Iwona i Olga w dzien wspomnienia wielkiej franciszkańskiej świetej- Weroniki Giugliani wkroczyły na droge nowicjatu by dalej z odwagą i radoscią realizować słowa Pana- ,,Pójdż za mną".
Barbara
KOCHANE SIOSTRY, BARDZO CIESZYMY SIE, ŻE DOŁĄCZYŁYŚCIE DO NASZEJ WSPÓLNOTY NOWICJATU. ŻYCZYMY WAM JAK I SOBIE BY TEN SZCZEGÓLNY CZAS W NASZYM I WASZYM ŻYCIU, BYŁ CZASEM PRAWDZIWEGO PRZYLGNIECIADO SERCA JEZUSA, KTÓRE PIERWEJ NAS UMIŁOWAŁO I WYBRAŁO!
nowicjuszki II roczne: Barbara, Joanna i Ewa.
Franciszkańska Przygoda
Brat Jałowiec, Antoni Padewski, Angela z Foligno, Bonawentura, Małgorzata z Kortony... Ci wielcy i tak różni święci zostali pociągnięci przykładem świętego Biedaczyny z Asyżu. Wszyscy oni żyli w jednym czasie, tej samej kulturze, nawet niedaleko siebie, w jednym franciszkańskim duchu, a byli bardzo różni. Ilu ludzi, tyle oryginalności... i tyle dróg do świętości.
Tegoroczny juniorat był dla nas czasem przyglądania się świętym franciszkańskim, którzy przyjmując ducha Franciszka odnaleźli swoje powołanie. W tym roku Asyż, w którym spędziłyśmy 10dni, był nie tyle miejscem naszego szczególnego zainteresowania, ale centrum, z którego wyruszałyśmy i do którego powracałyśmy w poszukiwaniu tych szczególnych cech naszych świętych. Bowiem każda z nas przygotowała jakąś szczególną postać, którą przedstawiała pozostałym. I tak poznawałyśmy historie życia bardzo różnych ludzi, którzy w podążaniu za Jezusem pozostali sobą, ze swoim charakterem i osobowością, ale złączeni jednym duchem należą do wielkiej i bogatej rodziny franciszkańskiej. Nasze poznawanie było szczególne, ponieważ jeździłyśmy do tych miejsc, gdzie znajdują się kościoły z ich relikwiami, lub gdzie ci święci żyli, lub spotykali Boga. I tak byłyśmy min. w Citta di Castello ( miasto św. Weroniki), Foglinio ( św Angeli), Cortonie (św. Małgorzaty). Poznawaniu świętych towarzyszyło także poznawanie nas samych, naszego miejsca we wspólnocie, czemu poświęcone były spotkania w grupach. W tym roku wyjątkowo oprócz grupy polskojęzycznej była grupa włoskojęzyczna, ze względu na s.Eliet, juniorystkę z Kolumbii, która ostatni rok spędziła we Włoszech. Jak się okazało różnorodność naszych darów we wspólnocie jest tak wielka, jak różnorodność świętych przez nas przedstawianych.
Zresztą, nie tylko przedstawianych, ale też tych, których Opatrzność Boża postawiła na szlaku naszych wędrówek. W Spello, niedużej miejscowości, skąd jest piękny widok na całą dolinę Spoleto spotkałyśmy dwóch braci. Jeden franciszkanin, dziaduszek, który robił przepiękne rzeźby z gwoździ, a oprócz tego każdego roku na Boże Ciało przygotowywał wielkie „obrazy” , których kształt wycięty był ze sklejki, a on to oklejał skruszonymi płatkami suchych kwiatów tworząc różnobarwne wzory. Drugi z nich, brat kapucyn, fizyk, z wielką pasją mówił nam o kwarkach, miliardach miliardów energii, ośrodku badań w Genewie... swoją wypowiedź kończąc na tym, że Bóg pokazał św. Angeli z Foglinio nieskończenie więcej niż to , do czego dotarła nauka.
Oczywiście odwiedziliśmy też wiele miejsc związanych z życiem św. Franciszka i pierwszych braci, Alwernię – miejsce stygmatyzacji, Carceri- pustelnię , Porcjunkulę- pierwszy kościołek odbudowany przez Franciszka, San Damiano – pierwszy klasztor Ubogich Panien, Bazylikę św Frnciszka z jego grobem i kościół św Klary, gdzie jest jej ciało, katedrę Rufina – jeden z kościołów z czasów świętego Biedaczyny.
Z niecodziennych atrakcji juniorackich, to warto wspomnieć o porywającym musical o Klarze i jej siostrach, który mogłyśmy obejrzeć; samochodzie, który się popsuł w drodze do Greccio, gdzie Franciszek zrobił pierwszą szopkę, wyborach prezydenckich, na które jechałyśmy do Rzymu i oczywiście trwającym wówczas szaleństwie piłkarskim (mistrzostwa świata w piłce nożnej) w którym sms-owo uczestniczyły niektóre z sióstr:)
Ten radosny czas przeżywałyśmy w atmosferze modlitwy, dzień rozpoczynając Eucharystią i medytacją Słowa Bożego, które nas prowadziło przez ten czas. Nad wszystkim czuwał nasz ojciec przewodnik Wiesław Block OfmCap, który dzielił się z nami swoją rozległą wiedzą o franciszkańskich świętych. Na tym też junioracie , w imieniu wszystkich jej juniorystek, podziękowałyśmy s. Mariannie za posługę z młodymi siostrami, ponieważ zaraz po kursie miała się stać odpowiedzialną za nowicjat.
Na koniec chciałabym się podzielić jeszcze jednym doświadczeniem, jak to Bóg sam
najpiękniej nas prowadził. Kiedy byłyśmy w Rzymie na wyborach, o.Wiesław zabrał nas do kurii generalnej kapucynów, gdzie bracia pokazali nam kaplicę... z relikwiami wszystkich franciszkańskich świętych. Malutki pokoik ze skrzynkami(na wszystkich czterych ścianach) poustawianymi od podłogi do sufitu, przez każdą malutka czerwona lampka... Stałyśmy tam: s.Gosia, s. Eliet, s.Agnieszka, s.Justyna, ss..., a obok brat Jałowiec, Antoni Padewski, Angela z Foligno, Bonawentura, Małgorzata z Kortony...
s. Zuzanna G
Tegoroczny juniorat był dla nas czasem przyglądania się świętym franciszkańskim, którzy przyjmując ducha Franciszka odnaleźli swoje powołanie. W tym roku Asyż, w którym spędziłyśmy 10dni, był nie tyle miejscem naszego szczególnego zainteresowania, ale centrum, z którego wyruszałyśmy i do którego powracałyśmy w poszukiwaniu tych szczególnych cech naszych świętych. Bowiem każda z nas przygotowała jakąś szczególną postać, którą przedstawiała pozostałym. I tak poznawałyśmy historie życia bardzo różnych ludzi, którzy w podążaniu za Jezusem pozostali sobą, ze swoim charakterem i osobowością, ale złączeni jednym duchem należą do wielkiej i bogatej rodziny franciszkańskiej. Nasze poznawanie było szczególne, ponieważ jeździłyśmy do tych miejsc, gdzie znajdują się kościoły z ich relikwiami, lub gdzie ci święci żyli, lub spotykali Boga. I tak byłyśmy min. w Citta di Castello ( miasto św. Weroniki), Foglinio ( św Angeli), Cortonie (św. Małgorzaty). Poznawaniu świętych towarzyszyło także poznawanie nas samych, naszego miejsca we wspólnocie, czemu poświęcone były spotkania w grupach. W tym roku wyjątkowo oprócz grupy polskojęzycznej była grupa włoskojęzyczna, ze względu na s.Eliet, juniorystkę z Kolumbii, która ostatni rok spędziła we Włoszech. Jak się okazało różnorodność naszych darów we wspólnocie jest tak wielka, jak różnorodność świętych przez nas przedstawianych.
Zresztą, nie tylko przedstawianych, ale też tych, których Opatrzność Boża postawiła na szlaku naszych wędrówek. W Spello, niedużej miejscowości, skąd jest piękny widok na całą dolinę Spoleto spotkałyśmy dwóch braci. Jeden franciszkanin, dziaduszek, który robił przepiękne rzeźby z gwoździ, a oprócz tego każdego roku na Boże Ciało przygotowywał wielkie „obrazy” , których kształt wycięty był ze sklejki, a on to oklejał skruszonymi płatkami suchych kwiatów tworząc różnobarwne wzory. Drugi z nich, brat kapucyn, fizyk, z wielką pasją mówił nam o kwarkach, miliardach miliardów energii, ośrodku badań w Genewie... swoją wypowiedź kończąc na tym, że Bóg pokazał św. Angeli z Foglinio nieskończenie więcej niż to , do czego dotarła nauka.
Oczywiście odwiedziliśmy też wiele miejsc związanych z życiem św. Franciszka i pierwszych braci, Alwernię – miejsce stygmatyzacji, Carceri- pustelnię , Porcjunkulę- pierwszy kościołek odbudowany przez Franciszka, San Damiano – pierwszy klasztor Ubogich Panien, Bazylikę św Frnciszka z jego grobem i kościół św Klary, gdzie jest jej ciało, katedrę Rufina – jeden z kościołów z czasów świętego Biedaczyny.
Z niecodziennych atrakcji juniorackich, to warto wspomnieć o porywającym musical o Klarze i jej siostrach, który mogłyśmy obejrzeć; samochodzie, który się popsuł w drodze do Greccio, gdzie Franciszek zrobił pierwszą szopkę, wyborach prezydenckich, na które jechałyśmy do Rzymu i oczywiście trwającym wówczas szaleństwie piłkarskim (mistrzostwa świata w piłce nożnej) w którym sms-owo uczestniczyły niektóre z sióstr:)
Ten radosny czas przeżywałyśmy w atmosferze modlitwy, dzień rozpoczynając Eucharystią i medytacją Słowa Bożego, które nas prowadziło przez ten czas. Nad wszystkim czuwał nasz ojciec przewodnik Wiesław Block OfmCap, który dzielił się z nami swoją rozległą wiedzą o franciszkańskich świętych. Na tym też junioracie , w imieniu wszystkich jej juniorystek, podziękowałyśmy s. Mariannie za posługę z młodymi siostrami, ponieważ zaraz po kursie miała się stać odpowiedzialną za nowicjat.
Na koniec chciałabym się podzielić jeszcze jednym doświadczeniem, jak to Bóg sam
najpiękniej nas prowadził. Kiedy byłyśmy w Rzymie na wyborach, o.Wiesław zabrał nas do kurii generalnej kapucynów, gdzie bracia pokazali nam kaplicę... z relikwiami wszystkich franciszkańskich świętych. Malutki pokoik ze skrzynkami(na wszystkich czterych ścianach) poustawianymi od podłogi do sufitu, przez każdą malutka czerwona lampka... Stałyśmy tam: s.Gosia, s. Eliet, s.Agnieszka, s.Justyna, ss..., a obok brat Jałowiec, Antoni Padewski, Angela z Foligno, Bonawentura, Małgorzata z Kortony...s. Zuzanna G
Subskrybuj:
Posty (Atom)