Życie jako odpowiedź na szczęście proponowane
przez Ojca – taki temat miały rekolekcje, które odbyły się w dniach od 11 do 15
lutego w Piaskach koło Lublina. Słowo Boże głosił br. Przemysław Kryspin, w
prowadzeniu rekolekcji dzielnie wspomagały go s. Dorota i s. Ewa.
W rekolekcjach wzięło udział 9 dziewcząt, z
bliska (Piaski, Lublin, Lubartów, Chełm) i z trochę dalsza (Biała Podlaska,
Łódź), uczestniczyłyśmy w nich także i my -
nowicjuszki na co dzień zamieszkujące nasz piasecki dom.
Przez te kilka dni mogłyśmy się przyglądać
naszemu życiu jako najcenniejszemu darowi od Boga Ojca, mogłyśmy odkrywać, że
żyjemy dzięki Chrystusowi, z Chrystusem i w Chrystusie, i że właśnie On Jezus
Chrystus, Bóg- Człowiek, Umiłowany Syn Ojca, a nasz Starszy Brat, prowadzi nas
prosto w ramiona kochającego Ojca, którego i my jesteśmy córkami.
Każda z nas mogła odkrywać, że Bóg Ojciec to
nie jakaś odległa abstrakcja, ale Osoba w pełni zaangażowana w nasze życie,
pragnąca dla nas życia w pełni i do tej pełni nas prowadząca.
Rekolekcyjne dni upływały nam pod znakiem
modlitwy i wspólnoty. Codzienna Eucharystia, adoracja, spotkania w małych
grupach na dzieleniu się Słowem i życiem, konferencje wprowadzające w temat
dnia, karmiły obficie naszego ducha, natomiast wspólne spotkania przy stole w
czasie posiłków i poza nim pomagały otwierać się na siebie i budować jedność.
Nie straszny okazał się nawet dzień Postu (w czasie rekolekcji Środą Popielcową
rozpoczął się Wielki Post).
Wdzięczne Bogu za ten czas łaski modlimy się
abyśmy mogły w codzienności żyć tym czego nauczyłyśmy się i co przeżyłyśmy w
czasie rekolekcji.
nowicjuszka Maria
Kontynuując cykl Dni Skupienia w Roku Wiary - zapraszamy do Lublina (ul.
Romanowskiego 6) w dniu 2. marca, w sobotę, wszystkie chętne dziewczyny.
Rozpoczynamy o godz. 14.00. Podczas naszego spotkania będziemy
przyglądać się wszechmocy Boga i naszej słabości w wierze, której Pan
może zaradzić! "«Lecz jeśli możesz co, zlituj się nad nami i pomóż nam!». Jezus mu odrzekł: «Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy». Natychmiast ojciec chłopca zawołał: «Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!» Mk 9,22-24. 
